نوعی إِستیصال[ویرایِش شُده]

در جایی از فیلمِ اؤه شخصیّتِ اصلی‎ی فیلم می‎گوید: «توی زندگی هرکاری کنی به عقب برنمیگردی.» امّا اصلاً چرا باید به عقب برگشت؟ چون ایّامِ خوشی داشته‎ام؟ چون روزگارِ بهتری بوده؟ حالِ بهتری داشته‎ام؟ چون همه چیز بهتر بوده؟ من نمی‎دانم می‎شود به عقب برگشت یا نه، می‎شود گذشته را به حالْ آورد یا نه، یا تکّه‎ای از آن‎را که دوست(یا دوست‎تر) می‎دارم در آینده زنده کرد یا نه... و البته اضافه کنم، گاهی هرکاری کنی حال [و آینده] را هم نمی‎توانی درست کنی(دارم پیشگویی می‎کنم؟!). افتضاحی که در آن هستی و یا فاجعه‎ای که در آن خواهی بود... گاهی نمی‎شود چیزهایی را درست کرد... فاجعه‎ای بی‎زمانْ انگار که بر تکْ تکِ لحظاتِ زمانْ سیطره دارد... شاید گاهی باید بفهمی چیزهایی را نمی‎شود درست کرد... شاید هم هیچ چیز را.. هرگز... انگار چیزهایی وقتی رُخ داد، دیگر هیچ تغییری در کار نیست... تَکرارِ بی‎پایانْ، إستیصالِ محض. 

 

در کتابِ جامعه نیز آمده است: "آنچه بوده باز هم خواهد بود، و آنچه شده باز هم خواهد شد. زیرِ آسمان هیچ چیزِ تازه‎ای وجود ندارد."