پیوستِ "کوچیدن": توضیحِ ضروری

فکر میکنم باید یک نکته را درباره‌یِ «کوچیدن» روشن کنم، ایهام و ابهامی در کلام بود. و آن اینکه، به نظرم میرسد که ما باید استقلال و آزادی خودمان را حفظ کنیم، اینکه من «آرزوهایِ لذتجویانه»ای را نوشته‌ام-کسی را یافتن و داشتن-، نباید این تصوّر را خلق کند که، ما «حتماً» باید «کسی/کسانی» را بیابیم و این «کَس/کَسان» بایستی «تا به اَبَد» کنارمان باشند و بمانند. گَمان میکنم اصلِ «بیثَباتی» این هستی، اصلی است که ما را از چُنان «آرزواندیشی»ای بر حذر میدارد. آنچه چونان آرزو گفته‌ام، آرزوهایِ لذتجویانه‌ بوده است، نه بیشتر. البته، ”مطلوب“ است که آدمی بتواند با تمامی فراز و نشیبهایِ زندگی، و تغییرو تحوّلات روانشناختی، و جزر و مدهایِ روابطِ انسانی،کَس یا کَسانی را کنار خود داشته باشد، و ریشه‌های عاطفی‌شان وسیعتر و عمیقتر شود. امّا ازین آرزویِ لذتجویانه، نباید نتیجه گرفت که «ضرورتاً» باید چُنین شود. در دنیای بیثبات و بیقرارِ ما و با این هستی مضطرب، چُنان خواستی آرزواندیشی است، هرچند که باید اُمید داشت که شاید جایی/جاهایی و در مقطع/مقاطعی از زندگی با چُنین کَس/کَسانی آشنا شویم، و آرزو کنیم که آن آشنایی دوام و قوام یابد. ولی هرگز نباید از یاد برد که اصلِ زندگی بر «خودآیینی» و «استقلال» ماست، بر همین سامان، نمیباید بخاطر چُنان آرزوی لذتطلبانه‌ای «آزادی» و «استقلال» و «حُرمت» کسی را به هر نحوی «سلب و سد» کرد. گَمان میکنم اصلِ آزادی-چه آزادی خودمان و چه آزادی دیگری-، یک «اصلِ اخلاقی» است که باید آنرا پاسداشت. یا من چُنین تصوبری میکنم.

 

*در اینجا وارد این مناقشت نمیشوم که «آزادی» چیست؟ و یا «چند نوع آزادی» داریم؟ و یا اقسام و انحاء آن چیست؟ و یا آزادی چه؟ و یا آزادی که؟ و یا آزادی را به چه بشناسیم؟ آزادی اراده، آزادی مالکیّت خویشتن، آزادی عقل، آزادی، فعل، و ...