موعظه: دوستی زورکی نیست!
اینطور هم نبوده است که عضو گروهی و ... بوده باشد. جز سالهای دوری که چند تا از رفقایش بودند و همه سنشان از او بیشتر، جز یکی دو نفر سنشان که کمابیش هم سن و سال او بودند. با گروهی انگار نتوانست یا نشد یا پذیرفته نشد تا دمخور شود. حالا یا قد بلندش یا چپ دست بودنش یا اینکه کمی زیادی ماخولیایی است و افسرده و یا احوالش برای دیگران غریب و یا افکارش برای دیگران عجیب، یا خلوت گزینی اش یا اینکه همه اش فکر می کرد قرار است همین روزها بمیرد، یا اینکه سرش در یک مشت اوراق کهنه و خاک گرفته بود یا اینکه دم دمی مزاج بود یا اینکه خیلی چیزها که شاید خودش هم نداند.
یک بار هم وقتی گفتند آن دوستانِ من و ما، دوست تو هم هستند و همیشه احوالت را می پرسند و ...، گفت: لابد اینقدر دوست هستیم که احوال مرا از تو و او و دیگران می پرسند!
شاید مهم نیست یا برای من مهم نیست که عضو جمعی یا گروهی از دوستان هستیم(هستم) یا نه. مهم این است که دوست یا دوستانی دارم که عزیزند. و این برای من خیلی خیلی مهم است. مهم نیست که عضو گروهی از دوستان باشیم، مشترک با دیگران یا غیر مشترک، مهم این است که دوستی معنایی دارد. اگر قرار است بگوییم با یکی دوست هستیم اقل و شرط لازم اش شاید این هم هست که اگر چهار بار احوال پرسیده یک سلامی کنیم!(دارم می گویم قصه دوستی دو طرفه است!) اینکه نزد دیگرانی که حالا یا دوست هستند یا نیستند یا خبری ازشان هست یا نیست، ابراز و اظهار نگرانی کنیم از احوالات یک دوستی و خود طرفی که جویای حالش شده ایم را مدتها خبری ازش نگیریم مضحک است. و حتی گاهی شاید توهین آمیز. حداقل تفاوت دوستی با مابقی خیلی از امور و مناسبات زورکی انسانی مثل خانواده و جامعه و همکاران و همگنان و همسایه ها و ...، این است که لابد خودمان انتخاب می کنیم. این هم برای من غریب است که بگوییم بیماری و ... مانع شده است مستقیماً حالی بپرسیم. فکر می کنم دوستی اقتضائاتی دارد، اگر بلد نیستیم یا باید یاد بگیریم یا مدام برش اصرار نورزیم. حالا دچار این خودشیفتگی هم نیستم که فکر کنم در نقطه ای ازین هستی سرد و خاموش آدم مهمی هستم. نه. یا دچار این حالت نشده ام که خوب چرا کسی حالی نمی پرسد، همین کسانی که حال می پرسند بس است همین دوستی که عزیز است و شفیق و تک و توک دوستان دیگر نیز. اینها برای سر کردن تا ته دنیا برای من یکی کافی است. دارم می گویم. دوستی معنایی دارد که لابد یک چیزهاییش از ابتدائیات و متقضیات و برای من از بدیهیات آن است.
