از بن دندان بگفتش...

الفاظی و حرفهایی هستند که وقتی از « بُنِ دندان »،« صمیم جان »، و « سویدای دل » نمی‌گوییم، انتظار غریبی نیست مخاطب هر چند ناتیزهوش، می‌فهمد؛ حرفهایی هستند که« تنها و تنها » باید از بن دندان، صمیم جان و سویدای دل و خالصانه گفت، اگر نگوییم چنانکه باید حرفهایی گفته نمی‌شود، زبانهایی خاموش می‌شود، چشمهایی فرومی‌پژمرد، دلهایی می‌فسرد و از یخشان قندیلهایی چند هزار ساله و سخت بجا می‌ماند، حرفهایی هست از بن دندان و صمیم جان و سویدای دل که اگر چنان گفته نشد آتشی می‌زنیم به جانی، برهوتی می‌شود دلی...