♋️: چهارمین بُرج

 تراشیده‎ام، قرار است بزودی شروع شود. از عجایبِ روزگار یکی همین که همین چند مدّت پیش بعد از سالها دوستی را یافتم آنسوی عالم و نوشت که به همین ابتلاء دُچار شُده. اِنگار که قرار بوده بنحوی من هم از خودم خبردار بشوم. راستش وضعِ روحی خوبی ندارم و این خوب نیست. عصا دارد بعد از چند سال  کنار می‎رود(هرچند دوا و درمانش تا آخِر سال ادامه دارد)؛ ولی باید فعلًا در مورد جِسم‎ام در مورد دو چیز دیگر تلاش زیادی کنم: یکی بیماری‎ای قدیمی  است که تشدید شُده امّا جایِ اُمیدواری هست-آنچنان که اطبّا گفتند-، و دُوُمی خیلی اتّفاقی متوجّهش شدم/شدیم و خیلی  تازه است. قَدَمِ نورسیده ظاهرًا خیلی مبارک نیست. تصمیمهایی گرفته‎اند،  اوضاع و احوال کمابیش پیچیده‎ای است و همین مقداری  مسأله را بغرنج می‎کند. خودم نه اُمیدوارم و نه نااُمید، بیشتر منگم. کمی هم ترسیده‎ام. خبر خوب شاید این باشد برایم:  دوستِ عزیزی که انسانِ شریفی است و رواندرمانگر حاذقی است همین چند روز پیش آمده ایران و قرار است ببینمش. قرار  است خیرخواهانه کمکم کند. اگر احوالم بهتر شود، شاید بشود با نورسیده‎یِ نامَیمونی که ساکنِ جسم شُده، هم بهتر دست و پنجه نرم کرد،  هرچند همه چیز مُحتاجِ زمانِ زیادی است، و مسأله ظاهرًا همین زمان است! خبر خوبتر و خوشحالی‎بخش‎تر و توانبخش‎تر میتواند این باشد که، حالِ  کسی کمی، و حتّی فقط کمی بهتر بشود. آرزومندم...